Geschiedenis van KMSK Deinze
B e g i n
Wij veronderstellen dat 'het voetbal' in het begin van de XXste eeuw zijn opwachting in Deinze maakte. Meer bepaald in 1908, als in de schoot van de Katholieke Turnkring «Donza» een voetbalclub het licht zag. Dat was logisch, want alle grote clubs van ons land waren, destijds, 'algemeen sportief' zeer actief. Die club sloot nochtans niet, onmiddellijk, aan bij de 'U.B.S.S.A.'. Dat gebeurde slechts enkele jaren later als « Donza Football Club Deynze » aanvaard werd als 'beginnende club'', op de Algemene Vergadering van 25 februari 1912. Daarna nochtans vroeg deze club nooit om 'werkend' lid te worden ... waardoor het nooit uitkwam in een van de afdelingen van de K.B.V.B., de nieuwe naam van de “Bond” vanaf 28 juli 1912, met de “Koninklijke” titel er aan toegevoegd vanaf 10 februari 1920. In alle geval bestond “Donza” niet lang !
Nog tijdens de eerste wereldoorlog herleefde het voetbal te Deinze, met «Sporting Deynze», dat uit de as van «Donza» was herrezen. Naar het schijnt sloot de nieuwe club bij de K.B.V.B. aan als club 'adhérant', we konden er geen enkel spoor van terugvinden ! Na enkele vriendenwedstrijden, gespeeld tegen naburige clubs, verdween de club al in 1921 uit de circulatie. Tamelijk merkwaardig dat er nauwelijks voetbal bedrijvigheid was in Deinze en omstreken ... terwijl overal elders in België de clubs zich bij de K.B.V.B. aansloten ; in Gent waren er zelfs verschillende ! Nochtans werd er wel voetbal gespeeld in de omstreken ... te Astene, Gottem, Nazareth, Kruishoutem, Vosselare en Nevele ... maar dus niet meer in Deinze zelf. Het werd tijd om te reageren, wat ook gedaan werd !
Geboorte van Sport Kring Deynze
Op 12 maart 1926 nodigde Albert Van de Sompel in zijn «Café du Sport» enkele personen uit om besprekingen te starten voor het stichten van een voetbalclub. Zijn oproep kwam niet in dovemans-oren terecht, want verschillende voetballiefhebbers meldden zich aan ... o.a. ex-voetballers van «Donza» en «Sporting Deinze». Om zo'n onderneming op te starten dient men, uiteraard, enkele gegoede medeburgers te hebben ... zelfs gefortuneerd ... om de club de mogelijkheden te geven te overleven. Bovendien is alle begin moeilijk ! In Deinze vond men nochtans geïnteresseerden zoals Emile Torck, de kinderwagens fabrikant te Deinze -en ook van trapauto's, kinderstoelen enz...- ; van garagist Raymond Van den Poel, van Karel De Meyer en Léonce Van Hoe.
De vergadering was constructief ! Men besloot om onmiddellijk bij de K.B.V.B. aan te sluiten. Dat was niet zo evident, want in de regio sloten de clubs veeleer meer aan bij de « Vlaamsche Voetbalbond ». S.K. Deinze dus niet en er werd een telegram naar de Bond verstuurd, wij citeren : « Er is te Deinze den 12de maart 1926 een club gesticht, met name SPORTKRING, hebbende voor het doel het voetbalspel en de athletieke sport te bevorderen alsook de lichamelijke, verstandelijke en zedelijke ontwikkeling zyner leden na te streven. In de vergaderingen of andere bijeenkomsten is het de leden verboden politieke besprekingen te houden of propaganda te maken. De club staat buiten en boven alle politiek, maar is op democratische voet ingericht, zodanig dat alle standen erin welkom zyn en verbroederen”. Al op 20 maart 1926 bevestigde de K.B.V.B. de aansluiting van 'Sportkring Deinze'. Tijdens een tweede vergadering, een week nà de eerste, werden de meest praktische schikkingen genomen.
Het zwaarste werk was gedaan, maar er diende nog een speelveld gevonden te worden en ... kleuren gekozen ! Dat laatste was niet evident, want het moesten neutrale kleuren zijn. Het wit en zwart werd niet weerhouden, want deed denken aan die van de vroegere club 'Sporting Deinze'.
Ultieme voorbereidselen
De keuze van een kleur was dus niet gemakkelijk. Politieke kleuren -blauw en rood- waren ook uit den boze, dit volgens de clausules in de statuten ; het 'geel' deed dan weer aan de “Vlamingen” denken, en de «Vlaamsche Voetbalbond». Uiteindelijk opteerde men in Deinze voor oranje als basiskleur. Naar het schijnt zou, feitelijk, de basis moeten gevonden worden bij Emile Torck. Deze had een eigendom 'op den buiten', in Deurle,... 'Buitenzorg'.
Ook de officiële residentie van Koningin Wilhelmina van Nederland noemde zo. Emile Torck zou zijn buitenverblijf genoemd hebben naar dat van de Koningin in Soestdijk. Die residentie was feitelijk die van het “Huis van Oranje” ... en daarom zou Sportkring Deynze voor oranje-zwart als clubkleuren gekozen hebben !
Nu diende er nog een speelveld gevonden te worden. De eerste ontmoetingen werden gespeeld ergens op een “wei” te Petegem-Dries, ten zuiden van Deinze. De twee doelen werden zelfs ontleend aan het «Sint-Hendriks» college ! De nieuwe club betwistte zijn eerste vriendschappelijke wedstrijd op 4 april 1926 en, daarna, nog een paar. Toch bleven de bestuursleden op zoek gaan naar een terrein. Ze vonden nabij de spoorweg een verlaten veld, dat eigendom was van de Kasteelheer van Astene. Na een brief geschreven te hebben -in het frans-, ging een delegatie op bezoek bij Graaf Sixtius Pierre Marie Ruffo de Bonneval de la Fare des Comtes de Sinapoli de Calabre. Ze werden er zeer goed ontvangen en de Graaf stemde, in een gul gebaar, er toe in de grond te laten gebruiken als voetbalveld ! De Graaf kreeg voor zijn bereiwilligheid een doorlopende gratis toegang voor het leven ... voor alle ontmoetingen van S.K. Deynze ! Wij weten niet hoe lang hij er heeft kunnen van genieten ? In alle geval weten wij dat nog vele mensen in Deinze nostalgisch terugdenken aan de periode dat de club in de “Astenedreef” actief was.
D e s t a d i o n s
K.M.S.K. Deinze kende in haar 86-jarig bestaan slechts twee stadions. Het terrein aan de Astenedreef werd op 6 juni 1926 ingehuldigd met een vriendschappelijke ontmoeting tegen S.K. Nevele (1 - 1) -club die eerst in 1962 bij de K.B.V.B. aansloot, met stamboeknummer 6570-. Merkwaardig dat het terrein aan de Astene dreef tijdens de tweede wereldoorlog door de Duitsers opgeëist werd. Het werd hervormd tot een heus autokerkhof ! Vanaf 1946 kon men terug over het stadion beschikken en in 1947 werd er ook een zittribune opgetrokken. De Astene Dreef bestaat, onder die benaming, niet meer want werd volledig verbouwd op het einde der jaren '70. Inderdaad, de nakomelingen van de Graaf eisten de terreinen op om te verkavelen, waardoor K.M.S.K. Deinze op zoek moest gaan naar een nieuwe locatie !
Onder impuls van Burgemeester Ernest Van de Wiele stelde de Stad Deinze in 1978 een stadion ter beschikking van de club in de Brielmeersen, naast het Kanaal van Schipdonk. Merkwaardig ... want in de 'Brielmeersen' had men een siervijver gegraven en met de uitgegraven grond had men aan de rand van de Brielmeersen een hoge berm aangelegd. In het midden daarvan werd een voetbalveld aangelegd, met een kantine ... van waaronder de spelers het terrein konden betreden. We geven ineens mee dat die kantine nog steeds bestaat, alsook de ruimte, daaronder, naar het terrein toe. De kleedkamers onder die kantine werden ondertussen door de Stad vernieuwd en er werden er nog bijgebouwd. Het gehele gebouw werd trouwens in een nieuw kleedje gestoken.
In 1979 werd een zittribune gebouwd en na de promotie naar de 3de afdeling, in 1992, volgde de constructie van een overdekte staantribune aan de laterale kant. Later werd er ook een lichtinstallatie aangebracht. In 2005 werd een nieuwe zittribune gebouwd, die de oude verving, met een business zaal, nieuwe kleedkamers en een pers- en vergaderzaal. Ondertussen is daar ook het een en ander aan vernieuwd, op alle gebied. Aan de vernieuwing van het stadion wordt intussen ijverig verder gewerkt door een daarvoor speciaal hiervoor opgericht bedrijf.
S.K. Deynze competitief !
S.K. Deynze debuteerde officieel in de schoot van de K.B.V.B. bij aanvang van het seizoen 1926-27 ... in Afdeling IV Oost-Vlaanderen. Met succes trouwens, want het werd kampioen in 'reeks B' en mocht dus promoveren.
Buiten S.K. Deynze was deze reeks samengesteld uit de volgende clubs : Green Boys F.C. Doornzele, A.A. La Gantoise IV, R.C. Gand V, F.C. Evergem Center II, Melda Maldegem II, F.C. Etoile Sportive Gand II, Red Star Gent II en Ganda A.C.. Inderdaad, negen clubs in totaal waarvan slechts drie 'fanion' ploegen. In de loop van dat seizoen, meer bepaald op 26 december 1926, kreeg Sportkring Deynze het stamboeknummer 818 toegekend.
Oranje-zwart ging in het seizoen 1927-1928 van start in Afdeling III Oost-Vlaanderen. De nationale competities hadden in 1927 een serieuze gedaante-wisseling ondergaan, met de invoering van de “Ere-Afdeling” en “Afdeling I”; terwijl op provinciaal niveau geen 'reserve-teams' meer waren. Op het einde van het seizoen 1927-1928 eindigde S.K. Deynze tweede in reeks B, met evenveel punten als Red Star Gent. De twee clubs mochten de eindronde betwisten, waarin een nieuwe tweede plaats werd behaald. Die gaf recht op een plaats in Afdeling II, de hoogste provinciale afdeling. Twee jaar na de start bevond S.K. Deynze zich dus al bij de 'groten' van de provinciale afdelingen. We mogen immers niet vergeten dat 'Afdeling II' de hoogste provinciale reeks was ! We gaan u niet alle clubs opsommen die daarin aantraden ; we vermelden de meest gekende : R.C. Wetteren (kampioen), Vigor F.C. Hamme, F.C. Eecloo, Excelsior A.C. Sint-Niklaas, S.V. Sottegem, Temsche S.K. en R.C. Lokeren. S.K. Deynze eindigde allerlaatste.
Dit naar alle waarschijnlijkheid door de grote crisis die in de schoot van de club de kop had opgestoken in de tweede helft van het jaar 1928. Het ging om een taal-onenigheid, onder impuls van een van de stichters, Albert Van de Sompel. De reden ervan was, wellicht, toe te schrijven aan het feit dat in de schoot van de K.B.V.B., de voertaal van de administratie het Frans was. Dat was niet naar de zin van enkele bestuursleden ... en er volgde een splitsing. Er werd zelfs een nieuwe club gesticht « F.C. Hooger Op Deinze », die bij de «Vlaamsche Voetbalbond» aansloot. Niet minder dan zes spelers, misschien zelfs meer, van 'Sportkring' verkasten naar de nieuwe club ... wat dan ook die laatste plaats in Afdeling II verklaart. Maar S.K. Deynze volhardde ! Onder impuls van Ere-Voorzitter Emile Torck, en met de ambitieuze bestuursleden die gebleven waren, vervolgde het stamboeknummer 818 zijn weg in de schoot van de K.B.V.B., met een nieuw lokaal en zeer strikte regels ... om een herhaling te vermijden ! « Geen politieke besprekingen, propaganda of daden binnen de club ; strikte gedrags-bepalingen ; duidelijke afspraken worden ondertekend door medewerkers zowel binnenshuis als op het terrein ; strikte verbintenis met de K.B.V.B. ; de lokaal-houder mag niet in bestuur wegens te publieke instelling ; overtreding hierop was onmiddellijke uitsluiting !».
S.K. Deynze startte de competitie 1929-30 in Afdeling II Regionaal, een nieuwe reeks die in bepaalde provincies was gecreëerd. Er waren slechts zeven clubs in die reeks, waarin S.K.D. tweede eindigde, achter Melda Maldegem ... maar vermits deze club zich terugtrok, en geschrapt werd, klom S.K. Deynze terug naar Afdeling II, waar de benaming 'provinciaal' werd aan toegevoegd. Opnieuw laatste, 1930-1931, mocht nr. 818 er toch 'in' blijven. De reeks veranderde opnieuw van naam ... in “Afdeling II /Provinciaal”, die naar veertien clubs werd uitgebreid ! In dat seizoen 1931-1932 opnieuw laatste en terug naar Afdeling II Regionaal. Tijdens dat seizoen 1932-1933 werd de eerste officiële derby betwist tussen S.K. Deynze en Sparta Peteghem. In 1932 volgde George Torck zijn vader Emile op als Voorzitter van de club en, tamelijk merkwaardig, probeerde hij gesprekken aan te vatten met Sparta Peteghem … zonder succes.
S.K. Deynze werd kampioen in Afdeling II / Regionaal zonder één wedstrijd te verliezen en klom op het einde van het seizoen opnieuw naar Afdeling II / Bevordering, waar het tot 1939 in verbleef. De nationale competities werden vanaf de zomer van 1939 onderbroken. Hoewel strikt provinciale competities werden toegelaten, kon men in Deinze niet op het terrein aan de Astene dreef spelen ! Inderdaad, dat werd gebezigd als autokerkhof ... ! Gedurende de volgende jaren deed men zelfs beroep op werklozen uit de omgeving om het terrein te ontruimen. We wisten reeds dat de officiële competities hervat werden in 1941-42 en dat ze, nadien, alleen nog onderbroken werden voor het seizoen 1944-45. De benaming “eerste provinciaal” was toen nog niet in gebruik.
In nationale !
In alle geval bleef S.K. Deynze actief in de hoogste provinciale afdeling van Oost-Vlaanderen. Vooral dankzij George Torck -zijn familie en zijn firma- die vanaf de herneming in 1945 een zeer degelijk elftal op de been wist te brengen. Nochtans kon de club niet doorstoten naar de nationale bevordering. Ook niet bij de viering van de 25ste verjaardag van de club (1951) en de verering met de «Koninklijke» titel, toegekend door Zijne Majesteit Koning Boudewijn op 13 mei 1952. Datzelfde jaar had in de schoot van de K.B.V.B. een echt 'grote' reorganisatie plaats van de afdelingen.
'Ere-Afdeling' werd, opnieuw, 'Eerste Afdeling '... welke zelf omgedoopt werd tot “Tweede Afdeling”. Men noteerde de invoering van een “Derde Afdeling”, 'A' en 'B', ; terwijl de vier reeksen “Nationale Bevordering” behouden bleven. Op provinciaal vlak werd “Eerste provinciaal” in het leven geroepen. In Oost-Vlaanderen beëindigde de Koninklijke Maatschappij Sport Kring Deinze, de nieuwe benaming, daarin het seizoen 1952-1953 en daarna 1953-54.
Dat laatst genoemde seizoen betekende de doorbraak van oranje-zwart naar de nationale afdelingen ! De verworven titel leidde naar bevordering 'reeks C', waarin K.M.S.K. Deinze nu moest wennen aan verplaatsingen buiten de provinciegrenzen ! Er waren zes (6) clubs uit Brabant : C.S. Halle (kampioen), C.S. Braine, S.C. Ixelles, F.C. Vilvoorde, Union Halle en F.C. La Rhodienne (de laatste twee degradeerden) ; vijf (5) uit West-Vlaanderen : S.K. Roeselare, Stade Moeskroen, C.S. Ieper, A.S. Renaisienne en F.C. Roeselare (daler) en ten slotte vijf (5) uit Oost-Vlaanderen : S.K. Geraardsbergen, R.C. Lokeren, S.V. Oudenaarde, F.C. Eeklo. en K.M.S.K. Deinze zelf. Gedurende vijf seizoenen wist men zich te handhaven. Enkele keren op het nippertje, weliswaar, en in 1955-1956 zelfs na een test-wedstrijd tegen Stade Mouscronnois, betwist in het stadion van F.C. Izegem. S.K. Deinze wist het behoud te verzekeren (1 - 0 winst) voor een massa toeschouwers.
Op het einde van het seizoen 1958-1959 degradeerde men terug naar eerste provinciaal, na de laatste wedstrijd van het seizoen verloren te hebben te Machelen (nabij Vilvoorde) ... 1 - 0 ... daar waar een draw had volstaan voor het behoud ! In vijf jaar tijd ontmoette K.M.S.K. Deinze meer dan 40 (veertig !) verschillende ploegen, respectievelijk in reeks C/A/D/A/A, uit vijf verschillende provincies ... Antwerpen, Brabant, Henegouwen, West-Vlaanderen en Oost-Vlaanderen. Opmerkelijk dat gedurende die vijf seizoenen geen enkele ploeg heel de tijd in dezelfde reeks als K.M.S.K. Deinze verbleef ! Na één seizoen (1959-1960) in eerste provinciaal -met opnieuw de derby's tegen F.C. Sparta Peteghem- werd de titel behaald en klom men terug op naar bevordering. Nu voor een periode van acht (8) seizoenen ; van 1960-61 t/m 1967-68. Respectievelijk in de reeksen D/A/A/A/B/D/B/A en kennis makend met enkele nieuwe provincies ... Namen (C.S. Andenne en F.C. Dinant) en Luik (Union Hutoise, Amay Sport, Union Momalle en R.C. Stockay-Warfusee) ... dit in reeks 'A' in het seizoen 1962-63 ! Te noteren dat gedurende die acht seizoenen, K.M.S.K. Deinze zevenmaal de reis naar S.V. Blankenberge maakte !
Opnieuw beginnen !
Destijds werden de provincies Limburg en Luxemburg (nog) niet aangedaan ... dat zou trouwens eerst vanaf de tweede afdeling gebeuren ! In alle geval degradeerde K.M.S.K. Deinze op het einde van het seizoen 1967-68 opnieuw naar eerste provinciaal Oost-Vlaanderen ! Moest K.M.S.K. Deinze feitelijk doen op het einde van de jaren '60. Inderdaad, door twee opeenvolgende degradaties ... in 1968 en opnieuw in 1969, bevond men zich opeens in tweede provinciaal ! Dat was, uiteraard, een “regionale” reeks, zoals dat tegenwoordig nog altijd het geval is, gekruid met veel derby's. Hoewel K.V.V. Eendracht Aalter, op ongeveer 15 km. van Deinze gesitueerd, tot op het laatst aanklampte, kon oranje-zwart de titel veroveren in 2de provinciaal 'A' en dus klimmen naar eerste provinciaal. Daarna moesten ze nog zes seizoenen wachten om, opnieuw, de nationale bevordering aan te doen. De titel, in eerste provinciaal, in het seizoen 1975-76, werd behaald zonder één wedstrijd te verliezen ; hoewel de allerlaatste speeldag eerst uitsluitsel gaf om te vieren ! Nieuwe landelijke verplaatsingen in het vooruitzicht voor een periode van vijf seizoenen.
In die vijf jaar zat er toch wel wat meer logica in de samenstelling van de vier reeksen van de nationale bevordering ... hoewel in het seizoen 1980-1981 toch verre verplaatsingen dienden ondernomen te worden, o.a. naar de provincie Antwerpen : K.V.V. Hoogstraten, K.S.K. Merksplas en Zwarte Leeuw Rijkevorsel. In bevordering gebeurt dat (nu) niet meer want tegenwoordig worden er strikte regels gevolgd. Ondertussen had K.M.S.K. Deinze het terrein aan de Astene dreef verlaten, met een zekere nostalgie, en had haar intrek genomen in de «Brielmeersen».
In het Burgemeester Van de Wielestadion -benaming die eerst van 1980 dateert-, werd het seizoen 1978-79 aangevat in bevordering 'B' en beëindigd op een mooie 4de plaats, op één punt van de derde (K.V.K. Ninove) maar op grote afstand van de twee clubs uit Doornik ... Racing (kampioen) en Union. Ander belangrijk feit in 1978, het faillissement van de firma Torck, op dat ogenblik de enige sponsor.
Desalniettemin bleef George Torck Voorzitter en een nieuwe sponsor werd gevonden, «Marco-Beth» een vlees verwerkend bedrijf. Het volgende seizoen (1979-80) opnieuw vijfde in reeks 'A', met slechts vier nieuwe clubs. De laatste wedstrijd ging de geschiedenis in, tegen K.V.V. Eendracht Aalter, op 27 april 1980 te Deinze. Voor 3.500 toeschouwers won K.M.S.K. Deinze met 2 - 1, en verhinderde dat Aalter kampioen werd en naar de derde afdeling promoveerde ... eer die weggelegd was voor Royale Union Sportive Tournaisienne, met evenveel punten dan Aalter maar met een match méér gewonnen ! Daarna 'boel' in de schoot van K.M.S.K. Deinze tijdens het seizoen 1980-81, ingevolge een conflict tussen de trainer en de spelers. De ploeg herpakte zich nog door de drie laatste wedstrijden te winnen maar eindigde uiteindelijk op een veertiende plaats en degradeerde naar eerste provinciaal -voor de laatste maal !-. Voor één seizoen slechts, want onder impuls van de nieuwe speler-trainer, Gilbert De Groote, lukte K.M.S.K. Deinze erin om terug de nationale bevordering te vervoegen. Verliet daarna, in 1984, de club !
Definitief in nationale !
Voor het seizoen 1982-83 werd K.M.S.K. Deinze ondergebracht in 'reeks A' ... en zou daarin 10 seizoenen verblijven. De seizoenen 1985-86 en 1987-88-89 waren de moeilijkste, met respectie-velijk een 13de, 13de en 12de plaats. Vooral dankzij Gilbert De Groote, de ex- van 'La Gantoise', die in de loop van de heenronde van 1988-1989 het sportieve roer overnam van Jacky Stockman, die trainer was geworden in de loop van het seizoen 1987-88. In alle geval redde de club van de 'Brielmeersen' zich en de basis voor een schitterend begin van de jaren '90 diende zich aan. Ondertussen had George Torck -die op 8 juni 1989 overleed aan een slepende ziekte- het Voorzitterschap van K.M.S.K. Deinze overgelaten aan Marc Hoste (Marco-Beth) in 1988, op een zeer precair moment met een catastrofaal begin van het seizoen 1988-89 ! Na twaalf wedstrijden helemaal laatste met 4 punten op 24 ! -toen nog 2 pnt. voor een zege-. Er was heel wat overredingskracht nodig van de Raad van Bestuur, in het algemeen, en van Marc Hoste, in het bijzonder, om Gilbert De Groote te overhalen het sportieve beleid van de club over te nemen.
Uiteindelijk hapte hij toe en eind november/ begin december 1988 begon de zware achtervolging ! Inderdaad, want de achterstand op de voorlaatste was opgelopen en een eventuele degradatie naar provinciaal zou een catastrofe betekend hebben. Voorzitter Marc Hoste had in 1988 een groepering gevormd “Team Invest”, naar het voorbeeld van John Cordier bij K.V. Mechelen. Door de belangrijke financiële injectie hoopte de club, inderdaad, om naar de derde afdeling door te stoten. Begin 1989 werd deze ambitie terzijde geschoven, want het behoud was primordiaal. In geval van degradatie was het immers niet denkbeeldig dat de sponsors zouden afhaken. Uiteindelijk werd het een fel bevochten strijd, met op 16 april 1989 de verplaatsing naar K.S.K. Halle als beslissende wedstrijd. Na een ... 1 - 0 achterstand haalde S.K. Deinze het pleit met 1 - 2 ! Na een zege tegen K.V.K. Torhout (3 - 0), de week daarna, en een draw in de laatste wedstrijd bij K. Torhout S.K. (0 - 0) werd het behoud verzekerd. K.S.K. Halle verloor zijn twee laatste wedstrijden, eindigde laatste en degradeerde met R.C.S. Braine en K.S.V. Oudenaarde !
Gilbert De Groote vindt nog altijd dat deze “redding” de mooiste prestatie is geweest in zijn loopbaan als trainer ! Dat behoud was ook het begin van enkele seizoenen van hoogconjunctuur. Inderdaad, want het volgende seizoen, 1989-1990, eindigde K.M.S.K. Deinze tweede van reeks 'A', op 7 punten van Royal Excelsior Mouscron ... nadat het lange tijd het klassement had aangevoerd. Een jaar later, 1990-1991, eenzelfde scenario met een nieuwe tweede plaats in 'reeks A'. Na de koppositie te hebben genomen, liet S.K. Deinze enkele steken vallen en viel terug naar de vierde plaats. De achtervolging op K.F.C. Roeselare, met begin april een overwinning (0 - 2) in de schaduw van de Brouwerij Rodenbach, eindigde in het spoor (twee punten) van de zwart-witte club. De 'play-offs' in bevordering werden eerst geïntroduceerd i/h seizoen 1993-94 !
Derde maal ... goede maal. Nog altijd in bevordering 'A', in een reeks samengesteld uit zes (6) clubs van Oost-Vlaanderen (K.M.S.K. Deinze, K. Olsa Brakel, K.R.H. Gent, Zultse V.V.,
K.S.K. Ronse en K.F.C. Evergem) ; zeven (7) uit West-Vlaanderen (K.F.C. Izegem, S.V.D. Handzame, K.W.S. Lauwe, K.S.K. Oostnieuwekerke, K.S.K. Torhout, K. Torhout V.K. en K.S.C. Wielsbeke) en drie (3) uit Henegouwen (R.U.S. Tournai, S.C. Pecq en R.R.C. Tournai). De twee clubs uit Torhout degradeerden en fuseerden in 1992.
De basis van de titel werd gelegd op zondag 5 april 1992 (om 18u00 door de Ronde van Vlaanderen) op het terrein van rechtstreeks concurrent K. Olsa Brakel -dat finaal tweede eindigde- (0 - 1), voor 4.000 toeschouwers (!). Verbijstering, een week later, als K. Torhout V.K. kwam winnen aan de Brielmeersen (1 - 2), maar Olsa Brakel verloor eveneens, 2 - 0, bij Union Doornik. Nadien volgde er geen misstap meer voor oranje-zwart en uiteindelijk werd de titel binnen gehaald op zondag 10 mei 1992 bij K.F.C. Izegem ... 1 - 2 ! ... en S.K. Deinze naar de 3de nationale afdeling !
Zestien seizoenen in “ Tweede “ !
K.M.S.K. Deinze begon slecht aan het seizoen 1992-93 in derde afdeling 'A', met slechts één overwinning, twee draws en twee nederlagen. Die bleken, achteraf, de enigste van het seizoen te zijn ... want nadien 25 wedstrijden zonder nederlaag ! Maar geen “Pappaert” beker, want die ging naar R.F.C. Seraing met 33 wedstrijden op rij zonder nederlaag ! De reeks was samengesteld uit, volgens het eindklassement, : K.M.S.K. Deinze (kampioen), R.A.E.C. Mons (tweede op drie punten), K.F.C. Roeselare, R.F.C. Namur, K.F.C. V.W. Hamme, A.R.A. La Louvière, R. Olympic Charleroi, R.C. Jet Wavre, Tilleur-St.Nicolas F.C., K.S.K. Roeselare, R. Francs Borains, K.F.C. Avenir Lembeek, K. Standaard Wetteren, K. Eendracht Wervik, R. Union Saint-Gilloise en A.C. Hemptinne-Eghezée. De basis van de titel werd gelegd op 7 februari 1993 met de 0 - 4 overwinning in het Tondreau stadion tegen R.A.E.C. Mons. De titel zelf kon op de voorlaatste speeldag gevierd worden, op zondag 25 april 1993 in het 'Stade de la Neuville' bij R. Olympic Charleroi (0 - 1). Heeft Antoine Gobert nog kunnen genieten van deze titel ?
Overleed eind april 1993 en was een belangrijke pion in de schoot van de K.B.V.B., waarvan hij Onder-Voorzitter was (vanaf 1973) en ook Lid van het Uitvoerend Comité (vanaf 1970). Was in de jaren '50 speler van S.K. Deinze en Deerlijk Sport. Daarna speelde hij een belangrijke rol bij K.M.S.K. Deinze, als Voorzitter-Stichter van het Jeugd Comité. Voor de aanvang van de laatste wedstrijd van de competitie, op zondag 2 mei 1993 tegen R.F.C. Namur (5 - 2), werd een minuut stilte in acht genomen ter nagedachtenis van Antoine Gobert. Juist één jaar later, op één dag na, was K.M.S.K. Deinze eveneens betrokken bij een zeer bijzondere wedstrijd ... in de tweede afdeling, na die behaalde titel in “3de afdeling A”. Alvorens die dertigste speeldag aangesneden werd had de club uit Oost-Vlaanderen een hele weg afgelegd. Met vier opeenvolgende nederlagen werd het seizoen 1993-94 zelfs slecht ingezet. K.M.S.K. Deinze herpakte zich daarna en was “gered” op het ogenblik dat de laatste wedstrijd diende aangevat te worden.
Op zondag 1 mei 1994 -de dag waarop Ayrton Senna te Imola verongelukte tijdens de G.P. Formule I Prijs van San Marino- verplaatste K.M.S.K. Deinze zich naar het Stedelijk Olympisch stadion te Antwerpen om er K. Beerschot V.A.C. partij te geven. Het stamboeknummer 13 moest winnen om deel te kunnen nemen aan de eindronde voor promotie naar de eerste afdeling. Na een zeer betwiste tweede helft wonnen de 'Mannekens' met 2 - 1. Grote vreugde, en als een honderdtal paars-witte supporters het terrein overstaken tot aan de 'fans' van K.M.S.K. Deinze ... bleef de 'fanfare' van oranje-zwart een heleboel gekende liedjes doorspelen ! « Voetbal een Feest » !
De volgende seizoenen, 1994-95 en 1995-96, eindigde K.M.S.K. Deinze respectievelijk op een 12de en 10de plaats, wat feitelijk niet zo slecht was. 1996-97 was onvergetelijk, want aan de boorden van het Schipdonkkanaal flirtte men met de eerste afdeling ! K.M.S.K. Deinze miste op een haar na de titel en eindigde, uiteindelijk, derde op drie punten van kampioen K.S.K. Beveren. Op de voorlaatste speeldag leed K.M.S.K. Deinze, als leider, een zware nederlaag bij R.F.C. Cappellen (4 - 1), wedstrijd waarin doelman Mario David zijn hand brak. Desalniettemin ... eindronde ! ... met V.C. Westerlo, K.S.V. Waregem en F.C. Denderleeuw. Er werd maar één schamel puntje gesprokkeld ... tegen de latere promovendus V.C. Westerlo (1 - 1) ! Daarna, suspense ingevolge een klacht van R.W.D.M. tegen K.S.C. Eendracht Aalst voor mogelijke poging tot omkoperij. De eventuele begunstigde was K.M.S.K. Deinze, als derde van het eindklassement. De “Ajuinen” kwamen met de schrik vrij en K.M.S.K. Deinze moest bijgevolg in “tweede” blijven. Dat seizoen kon, daarna, nooit meer geëvenaard worden. Op het einde van het seizoen 1997-98 werd een zesde plaats behaald, achter K.V. Mechelen ... maar geen eindronde. In 2003-04 zevende en, zelfs opnieuw, zesde in 2006-07.
De overige seizoenen werd het een strijd tegen de degradatie. Met succes in 1999-2000 (11de) ; 2002-03 (13de) ; 2004-05 (10de) en 2007-08 (15de). Het was zeer netelig in 1998-99, 16de, maar winnaar van de 'barrages'' -rariteit voor een club uit '2de'-. Als tweede klasser moest S.K.D. eerst aantreden in de tweede ronde ... tegen R.A.E.C. Mons. In het Burgemeester Van de Wielestadion werd het 3 -0 ; op zondag 23 mei 1999 in het nog niet verbouwde “Stade du Tondreau” 0 - 1, doelpunt van Tony Sergeant en 'wereldpartij' van Mario David in het doel ! De finale had toen nog plaats op neutraal terrein en, uiteraard, in één wedstrijd. In het Emanuel Hielstadion te Gentbrugge (K.R.C. Heirnis Gent), op zaterdag 29 mei 1999, werd F.C. Eendracht Hekelgem met 3 - 0 geklopt met goals van Dimitri Himpe (2) en Tony Sergeant. De club uit Affligem promoveerde eveneens door het verdwijnen van K. Beerschot V.A.C. en K.F.C. Herentals. In 2000-01, 16de en daardoor naar de “barrages” voor het behoud verwezen, na een wel zeer ongelukkig competitieslot want op de laatste speeldag slechts 1 - 1, at home, tegen K.S.V. Roeselare. Inderdaad, “Murphy's Law” door punten-winst van de andere concurrenten.
K.V. Kortrijk werd de tegenstrever ... 3 - 0 in het Guldensporenstadion en 1 - 1 aan de Brielmeersen. Een “doom” scenario leek in de maak. Ook voor de “Kerels”, want die moesten nog de finale spelen tegen R.C.S. Visétois ... én winnen ... om in “derde” te blijven, anders degradatie naar bevordering wegens faling en overdracht van patrimonium. K.V. Kortrijk won trouwens in het “Dudenpark” te Brussel (2 - 1) ... bleef in “derde”, terwijl R.C.S. Visétois, ondanks het verlies, naar de tweede nationale afdeling mocht promoveren ... en daar K.M.S.K. Deinze tegenkwam. Inderdaad, oranje-zwart mocht “blijven” doordat K.F.C. Turnhout geen licentie kreeg. 2001-02, 16de, maar geen “barrages” noch degradanten (schrapping R.W.D.M., geen licentie voor Eendracht Alost en einde voor K.R.C. Zuid-West) ; 2005-06, 17de, maar A.R.A. La Louvière kreeg geen licentie en K.F.C. Verbroedering Geel werd met een degradatie bestraft voor vermeende poging tot omkoperij Uiteindelijk, op het einde van het 16de seizoen, 2008-09, achttiende (van negentien ploegen) ... de degradatie naar de derde afdeling werd een feit !
Ambitie ... de tweede afdeling !
K.M.S.K. Deinze bevond zich voor de tweede maal in zijn geschiedenis in de derde afdeling, deze maal zonder Voorzitter Marc Hoste ! Ingevolge gezondheids-problemen stelde hij eind 2008 zijn Voorzitterschap ter beschikking. Eddy Lannoo, toevallig ook iemand uit de vlees-nijverheid, nam mid-december 2008 de fakkel over ... maar kon de degradatie naar de derde afdeling niet vermijden ! Het weerzien met “3deA” was nochtans interessant ! Ingevolge een verdict van het B.A.S. (zaak tegen A.R.A. La Louvière), kon K.S.C. Wielsbeke zijn plaats in “3de” behouden en telde reeks 'A', bijgevolg, 19 clubs ! Hierdoor geen periode kampioenschappen ; de 'play-offs' waren voorbehouden voor de 2de, 3de en 4de van het eindklassement. K.M.S.K. Deinze veroverde deze vierde plaats op de laatste speeldag bij K.S.C. Wielsbeke (0 - 2). De twee andere clubs waren F.C. Rupel-Boom -verloor de titel aan K.S.K. Heist- en S.C. Eendracht Aalst 2002. Trainer Franky Dekenne haalde op zondag 16 mei 2010 met zijn team een verdienstelijk gelijkspel (0 - 0) uit in La Neuville bij R. Olympic Club de Charleroi-Marchienne. De terugwedstrijd op donderdag 20 mei 2010 werd met 0 - 1 verloren. K. Rupel Boom F.C. won die “play-offs” en promoveerde naar de tweede nationale afdeling, op het einde van dat interessante seizoen 2009-10, waarbij derde klasse 'A' was samengesteld uit enkel Nederlandstalige clubs !
Eén enkele Brabantse club (K.S.K.L. Ternat) vervoegde de clubs uit de provincie Antwerpen ... K.S.K. Heist (kampioen van bevordering B), F.C. Rupel-Boom (winnaar play-offs), K. Hoogstraten V.V., R. Cappellen F.C., K.R.C. Mechelen en K.V.C. Willebroek-Meerhof (de twee laatsten degradeerden). Alle andere clubs kwamen uit de provincies West-Vlaanderen : K.V.V. Coxyde, K.R.C. Waregem, Torhout 1992 K.M., K.S.C. Wielsbeke en K.V.K. Ieper (degradeerde) en Oost-Vlaanderen : S.C. Eendracht Aalst 2002, K.M.S.K. Deinze, K.S.V. Temse, K.F.C. V.W. Hamme, F.C.N. Sint-Niklaas, K.S.V. Oudenaarde en K.S.V. Sottegem (degradeerde). De onderstreepte clubs troffen elkaar opnieuw in het seizoen 2010-11. Met daarbij... K.S.K. Ronse (degradant uit '2de' door de barrages) ; de kampioenen van drie van de vier reeksen van bevordering : K.F.C. Izegem (A), K.S.V. Bornem (B) en Verbroedering Geel-Meerhout (C) ; K. Olsa Brakel (uit bevordering A via de play-offs) en ten slotte K.F.C. Dessel Sport (overgeplaatst uit '3deB'). Opnieuw een interessante reeks !
K.M.S.K. Deinze begon zeer slecht aan het seizoen, met slechts 7 punten na de eerste periode (!) maar, daarna, zeer mooi parkoers en knappe winnaar van de tweede periode -Voorzitter Eddy Lannoo werd zelfs onwel na de match te Koksijde (3 - 5)- en, ook, winnaar van de derde periode. Spijtig genoeg geen kwalificatie voor de 'play-offs', want geen licentie voor '2de''. Om die te bekomen had er een borgstelling moeten neergelegd/ betaald worden bij de Licentie Commissie van de K.B.V.B., wat de club niet riskeerde gezien de grootte van het bedrag ! S.K. Sint-Niklaas profiteerde daarvan ; nam als 7de deel aan die play-offs, won die ... en promoveerde naar de 2de nationale afdeling !
Voor het seizoen 2011-12 onderging de derde afdeling 'A' grote wijzigingen ! In de eerste plaats in de schoot van K.M.S.K. Deinze zelf, want ook Eddy Lannoo stelde zijn Voorzitterschap ter beschikking. Er werd met een waarnemend Voorzitter gestart. Op sportief vlak bleven slechts 7 -hierboven in 'bold'- van de 18 clubs in “3deA” over. Wij zijn zo vrij u de andere te geven ... uit Henegouwen ... Royal Géants Athois -kampioen van bevordering 'A'- ; R. Mouscron-Péruwelz -via de play-offs uit bevordering 'A'- ; R.F.C. Tournai, U.R. La Louvière-Centre, R.U.S. Heppignies-L-F. en R. Olympic Club de C.M.. Uit de provincie Luik ... R.F.C. Huy en R.C.S. Verviétois ; uit de provincie Luxemburg R. Entente Bertrigeoise, Excelsior Virton en F.C. Bleid-Gaume ... allemaal overgeheveld van 'reeks B' ! Verre verplaatsingen dus in een competitie die, eens ze afgehaspeld was, nog voor commotie zou zorgen, ingevolge de “zaken” van R.F.C. Tournai en K.V.V. Coxyde, door het opstellen van een niet speelgerechtigde speler. De Kustjongens verzekerden zich van het behoud via de “barrages”, de Henegouwse club deed dit via ... de Burgerlijke Rechtbank !
Drie jaren plan !
K.M.S.K. Deinze ging het vierde jaar in met een drie-jaren-plan. Tijdens een persconferentie, op maandag 25 juni 2012, werd de nieuwe Voorzitter voorgesteld, Denijs VAN DE WEGHE. Die deelde zijn grote ambities mee, met als eerste doel op drie jaar tijd terug naar tweede nationale afdeling promoveren. Daarvoor had hij een nieuwe trainer aangeworven, een club-icoon als speler ... Nico Vanderdonck. Een andere, als doelman destijds, werd Technisch Directeur ... Mario David. Beiden werden al voorgesteld op woensdag 15 februari 2012. Ook de spelers-kern werd gevoelig versterkt, terwijl de accommodaties, en vooral de kleedkamers, een grondige face-lift ondergingen. Maar de sportieve prestaties bleven wel wat onder de verwachtingen. En wie moet dan het gelag betalen ? ... de trainer ! Bovendien was K.M.S.K. Deinze zeer diep weggezakt in de rangschikking, tot in de onderste regionen. Start in mineur dus in het seizoen 2012-13. Aan persconferenties geen gebrek in het kalenderjaar 2012. Er volgde er een nieuwe d.d. 12 november 2012 dat zeker geen “blauwe maandag” was, want de nieuwe trainer werd voorgesteld ... Yves VAN BORM ... die bij K.S.V. Bornem was weggeplukt.
Begon direct met een belangrijke overwinning tegen K. Olsa Brakel (2 - 1) en zou daarna oranje-zwart uit de gevarenzone omhoog werken, met een bekroning op zondag 31 maart 2013 (zo laat wegens de vele uitgestelde wedstrijden) ... in een rechtstreeks duel werd K.R.C. Mechelen met 3 - 2 verslagen na een zinderende wedstrijd ... en verlies van K. Berchem Sport in de andere partij at home tegen R. Cappellen F.C. betekende winst van de tweede periode titel ! Daarna viel K.M.S.K. Deinze terug en eindigde uiteindelijk op een dertiende plaats met 39 pnt. In de “play-offs” voor een plaats in de tweede nationale afdeling werd K.R.C. Mechelen getrokken. De “Maneblussers” namen weerwraak en gingen verder na een 2 - 1 at home en een 1 - 1 in Deinze. De Mechelaars geraakten tot in de finale, waarin Verbroedering Geel-Meerhout te sterk was (3 - 0 en 1 - 1) en naar de tweede nationale afdeling promoveerde.
In het seizoen 2013-14 geen “Vlaamse” reeks, want de clubs uit de Kempen werden met R. Cappellen F.C. en K. Berchem Sport naar reeks “B” overgeheveld. Er kwamen twee Henegouwse clubs bij, R. Géants Athois en R.F.C. Tournai ; F.C.V. Dender E.H. werd van “B” naar “A” gebracht en K. Londerzeel S.K. kampioen en promovendus “bevordering B” werd de enige vertegen-woordiger uit de provincie Brabant. K.M.S.K. Deinze bracht er het zeer behoorlijk van af, eindigde op de derde plaats met 57 punten (beter goal-average dan K. Londerzeel S.K. +1) en mocht dus opnieuw deelnemen aan de “play-offs”. Die waren gereduceerd tot vier clubs ingevolge de strengere licentie-voorwaarden.
In de eerste ronde werd oranje-zwart “bye” geloot en moest daarna tegen R. Union Saint-Gilloise aantreden. In het Dudenpark werd op zondag 18 mei 2014 met 2 - 0 verloren en ondanks een vroege voorsprong, bleek die op donderdag 22 mei 2014 onvoldoende in het Burgemeester Van de Wielestadion (1 - 0). In de finale haalde K. Patro Eisden-Maasmechelen het van “Union Sint-Gilles”, away 2 - 1 maar at home 2 - 0, en promoveerde.
Het derde seizoen van het “drie-jaren-plan” werd met steile ambities aangevat. De spelerskern werd nog versterkt en de tegenstrevers vroegen zich af met hoeveel punten voorsprong K.M.S.K. Deinze kampioen zou spelen in het seizoen 2014 – 2015. De verrassing kwam echter van de Kust en K.V.V. Coxyde, dat na de heenronde “draaide” met een 44 op 51, tien punten méér dan K.M.S.K. Deinze. Toen net voor de jaarwisseling die achterstand nog opliep tot 12 punten werd trainer Yves Van Borm bedankt voor de bewezen diensten. Happy New Year ... als op vrijdag 2 januari 2015 de nieuwe trainer op een persconferentie wordt voorgesteld ... Jan CEULEMANS ! Met zo'n Belgisch voetbal-icoon stond K.M.S.K. Deinze opeens bij de nationale pers “in the picture” ! Er werd gestunt bij de 'beloften' van R. Géants Athois ... 0 - 16 ... gelukkiglijk zonder verder sportief gevolg, want toch een vorm van 'competitie-vervalsing'. Spijtig genoeg liep twee weken later de achterstand op leider K.V.V. Coxyde op tot 15 punten ! Over en uit ?
Er volgde een indrukwekkende achtervolging en met een 21 op 24 ... daar waar de Kustjongens slechts een 7 op 24 lieten optekenen ... bedroeg het verschil op amper twee wedstrijden van het einde nog slechts 1 punt. Met als laatste wedstrijd de titel-match, want tegenover elkaar op de laatste speeldag in het Burgemeester Van de Wielestadion ! Na 90 minuten in het Vlaamse-Brabantse Londerzeel was dat nog altijd zo, want 0 - 1 tussenstand. Toen volgde echter de ontknoping, gelijkmaker 1 - 1 en titel voor K.V.V. Coxyde dat met 1 - 0 won van K.S.V. Oudenaarde. Doordat de kampioenen nog met 0 - 2 kwamen winnen aan het Kanaal van Schipdonk, bleef het bij die tweede plaats voor K.M.S.K. Deinze met 65 punten, op zes punten van K.V.V.C. (71 pnt). Beide clubs hadden hun licentie intussen beet, waarbij oranje-zwart nog mogelijk langst de “play-offs” moest. Die hadden uiteindelijk niet plaats, want zowel F.C.V. Dender E.H. als K. Sporting Hasselt kregen geen licentie, ook niet voor het B.A.S..
De Oost-Vlamingen legden zich sportief bij het verdict neer, de Limburgers niet ... want die hadden blijkbaar ineens centen gevonden om hun dure advocaten te betalen in de Burgerlijke Rechtzaak die ze tegen het B.A.S. en de K.B.V.B. hadden aangespannen. Daar had K.M.S.K. DEINZE geen verdere boodschap aan en promoveerde na een ‘driejarenplan’ naar de tweede nationale afdeling !
Zeventiende seizoen tweede nationale afdeling
Op zaterdag 8 augustus 2015 begon K.M.S.K. Deinze aan zijn zeventiende seizoen in de tweede nationale afdeling, na zes seizoenen te hebben doorgebracht in de derde nationale afdeling reeks 'A'. In een afdeling met slechts zeventien clubs stond het al vast dat, wegens de grote competitie hervorming, slechts zeven teams ook in 2016-2017 op het tweede niveau zouden uitkomen. Inderdaad, want de kampioen zou naar de hoogste afdeling promoveren, waaruit de laatste van de reguliere competitie zou degraderen. We houden daarbij geen rekening met “als” en “indien”. De ambitie van oranje-zwart was, zonder-meer, om een plaatsje te verzilveren in die “linker kolom” en zodoende op het tweede niveau te blijven uitkomen. Met Dennis Van Wijk werd een trainer aangeworven die het klappen van de zweep kende, terwijl de kern een hele gedaantewisseling onderging om het beoogde doel te bereiken. Na een degelijke start liep het na 8 wedstrijden mis.
Na drie nederlagen op rij viel men uit de “top acht”, zoals we dat maar zullen noemen, weg. Na de veertiende wedstrijd werd coach Dennis Van Wijk bedankt voor de bewezen diensten ; “T2” Geoffrey Claeys volgde hem op en zou ook het seizoen volmaken. Begin december 2015 hield Technisch Directeur Mario David het ook voor bekeken ... en er werd ook “grote kuis” gehouden in de kern. Uiteindelijk sloot men af op een veertiende plaats ... 32 wedstrijden - 6x winst, 11x draw en 15x verlies ; 36 doelpunten gescoord, 58 geïncasseerd en 29 punten behaald. In het seizoen 2016-2017 moest K.M.S.K. Deinze dus uitkomen in de “1ste afdeling amateurs”, voortaan het “derde niveau”, een niveau die de tweede nationale afdeling waardig is. We besluiten dat seizoen met een positieve noot ... want de “Foot lunchen”, voor de wedstrijd en af en toe er na, werden uitermate druk bijgewoond.
Dit terwijl ook het clubblad “Sportje” en de ontvangsten van de bezoekende perslui uitermate geapprecieerd werden ! Onder leiding van de nieuwe coach Regi Van Acker, en met een jonge kern, hoopte men een rustig seizoen te kunnen doorbrengen in de “1ste Afdeling Amateurs”, waarbij toch het “format” dient onderstreept te worden. Op het einde van de reguliere competitie degraderen de nummers 14, 15 en 16 rechtstreeks naar de “2de afdeling Amateurs”. Het nummer 13 zal het behoud moeten proberen veilig te stellen in de barrages met de clubs van het vierde niveau (drie reeksen van zestien clubs, 2 'Vlaamse' en 1 'Waalse'). De kampioen en promovendus naar de afdeling “Betaald Voetbal 1B” wordt aangeduid na een “play off” competitie-ronde tussen de nummers 1, 2, 3 en 4 met halvering van de punten !
Hunkeren naar de Pro-league !
Iedereen die met K.M.S.K. Deinze begaan is zou tevreden zijn geweest met een rustig seizoen 2016 - 2017, om te eindigen in de middenmoot. In de eerste plaats eindigde men hoger dan voorzien, maar een “rustig” seizoen werd het nochtans helemaal niet. De aanvankelijke doelstelling werd trouwens in de loop van het seizoen bijgesteld, toen een plaats bij de eerste vier tot de mogelijkheden behoorde. Mààr ... daar werd door een Waalse club een stokje voorgestoken, dermate zelfs dat het er lange tijd naar uit zag dat oranje-zwart in het seizoen 2017 - 2018 een reeks lager zou moeten uitkomen. K.M.S.K. Deinze moest daarna zéér diep gaan om die degradatie te ontlopen ... maar gerechtigdheid is uiteindelijk geschied. We hoeven daar verder niet meer op in te gaan. Het spreekwoord ... wie een kuil graaft voor een ander ... is uiteindelijk ook uitgekomen. Door al die beslommeringen leed het sportieve daar ook wel onder.
Desalniettemin mocht de start van K.M.S.K. Deinze knap genoemd worden. Na zeven speeldagen een 17 op 21 en een derde plaats in de algemene rangschikking. Na drie opeenvolgende nederlagen volgde een 15 op 15, waarbij de heenronde werd afgesloten op de tweede plaats met 32 punten. In de tweede ronde “rolde” de bal niet meer en begon, op den duur, “de zaak” toch ook wel een belangrijke rol te spelen in de achterhoofden van de spelers. Eerst werden toch nog zes partijen zonder verlies afgewerkt ... laatste winst-match trouwens in het Stedelijk Olympisch stadion bij K.F.C. Olympia Beerschot Wilrijk (0 - 1) ... daarna volgde een 1 op 18 met, zoals nadien zou blijken, alle nefaste gevolgen van dien. Het seizoen 2016 - 2017 was voor alle clubs al gedaan als het uiteindelijk verdict viel m.b.t. de klacht die ingediend was door die club uit Wallonië. Een gunstige uitspraak trouwens ... met vele gevolgen voor clubs die er zelfs niet of nooit bij betrokken waren geweest. In alle geval werd de rangschikking volledig herzien en miste K.M.S.K. Deinze net een deelname aan de “play-offs” ... maar mocht dan wel opnieuw van start gaan in de 1ste Klasse Amateurs”, dat het op de volgende wijze was beëindigd ... 6de - 30 - 14 - 6 - 10 - 46 - 34 - 48 pnt..
K.M.S.K. Deinze had enkele interessante transfers gedaan en begon aan het tweede seizoen in de 1ste Klasse Amateurs, 2017 - 2018, met een versterkte kern, waarvan de basis was gebleven. De ambitie was duidelijk … een plaatsje versieren om deel te nemen aan de “play offs” voor de titel en promotie. Ofschoon … want om dat laatste kleinood te bekomen waren de regels toch wel zeer streng. Er kan en er mag gesteld worden dat er feitelijk nooit meer heeft ingezeten dan die vierde plaats, want slechts veertien dagen op plaats twee vertoefd en een twintigtal op plaats drie. Tweemaal werd er “gepiekt”. In het midden van de herfst met een 17 op 21 en van februari t/m eind maart 2018 met een 19 op 24. Op dat ogenblik stond K.M.S.K. Deinze op de tweede plaats, maar speelde die kwijt in de maand april met een 1 op 12 … ondanks drie thuiswedstrijden ! Ondertussen was ook duidelijk geworden dat de fameuze licentie niet werd aangevraagd, of werd ingetrokken (?). Of dat een invloed heeft gehad op de prestaties tijdens die overtollige “play-off” laten we in het midden. “Overtollig”, want Lommel S.K. had als enige club een licentie en was al zeker van de promotie. Er volgde geen eerherstel voor oranje-zwart, hoewel het toch zeer merkwaardig mag genoemd worden dat in die mini-competitie K.M.S.K. Deinze het beste team was, met de meeste punten, … behaald tijdens de tweede speelhelft van de wedstrijden ! Hieronder volgt het cijferwerk.
Reguliere competitie … 4de plaats - 30w - 15w - 5x - 10 v - 44+ - 30- - 50 punten.
De play offs … 4de plaats - 6w - 0w - 2x - 4v - 4+ - 13- - 2 punten
Voor het seizoen 2018 - 2019 werd het team nog versterkt en coach Regi Van Acker ging zijn derde seizoen in bij K.M.S.K. Deinze. De ambities bleven dezelfde. Meedoen voor een plaats in de “play offs” en indien mogelijk die winnen en promoveren naar het tweede prof-niveau, “1B” dus. Er was uiteraard ook al beslist dan men voor de “licentie” ging ! De start was zeer goed, maar na een negen op negen werd met 2 - 1 verloren in Seraing. Enkele dagen later echter werd er gestunt in 1/16de finale van de Beker van België. Het fiere Club Brugge K.V. werd in het Burgemeester Van de Wielestadion met 2 - 0 geklopt. In competitie werd de positieve tendens voortgezet met 12 wedstrijden op rij zonder nederlaag, waarin 24 punten werden verzameld ; het gevolg van 6 overwinningen en 6 gelijke spelen. Het kalenderjaar 2018 werd daardoor afgesloten op een tweede plaats, een plek die vanaf de derde speeldag tot op het einde behouden werd. In zestien wedstrijden werden er 33 punten behaald. In het Burgemeester Van de Wiele stadion ging het sinds half november 2018 wat minder, want driemaal gelijk. In de 1/8ste finale van de Beker van België werd men dan ook nog eens uitgeschakeld door Kgl. A.S. Eupen. Desalniettemin trok men tevreden naar het trainingskamp in Spanje. Bij de herneming liep het echter van geen meter.
Er werd zwaar verloren bij de latere degradant R. Knokke F.C. (4 - 1), maar na een degelijke prestatie aan het Kanaal van Schipdonk tegen R. Excelsior Virton (0 - 0) en een moeizame zege bij R. Châtelet-Farciennes S.C. (1 - 2) volgden twee nieuwe nederlagen. R.F.C. Seraing kwam in Deinze met 0 - 2 winnen, de enige thuisnederlaag van het reguliere seizoen, en een week later volgde een kurkdroge 3 - 0 bij R.F.C. de Liège. De wederopstanding was geweldig met zes overwinningen op rij met een doelpuntensaldo van 16 - 0. Een andere toekomstige degradant stopte die reeks. Bij S.C. Eendracht Aalst werd met 1 - 0, waardoor leider K.V.V. Thes Sport Tessenderlo opnieuw kon uitlopen nadat het eerder was bijgehaald na een voorsprong van dertien punten op K.M.S.K. Deinze. Uiteindelijk werd de reguliere competitie als volgt afgesloten ...
2de - 30 - 17 - 8 - 5 - 53 - 30 - 59 punten.
Vermits de licentie werd bekomen, na de constructie van een bijkomende zittribune achter het doel aan het Kanaal van Schipdonk, mocht men deelnemen aan de “play offs”. Na de halvering van de punten werden die aangevat met een achterstand van één punt op K.V.V. Thes Sport Tessenderlo, dat zonder licentie startte en dus ook niet kon promoveren, en met drie punten voorsprong op R. Excelsior Virton en zes op K.L. Kempenzonen. Op het Lisp werd K.M.S.K. Deinze al direct afgedroogd met 4 - 1 en werd het bijgebeend door de club uit de provincie Luxemburg. Na drie speeldagen stonden R. Excelsior Virton en K.M.S.K. Deinze zij-aan-zij met gelijke punten maar “les Gaumais” hadden één wedstrijd méér gewonnen. De thuiswedstrijd in het Burgemeester Van de Wiele stadion was immers geëindigd op 1 – 1, na een zeer late gelijkmaker van Excelsior Virton. Het verdict viel in het zuiden van België als oranje-zwart er met 2 - 0 verloor. Ook de twee laatste wedstrijden werden verloren, waardoor men als allerlaatste eindigde van de “play offs”, waarin maar vier schamele puntjes werden gesprokkeld. Het was uiteindelijk R. Excelsior Virton dat naar de “Proximus League” promoveerde. De play offs … 4de - 6 - 1 - 1 - 4 - 8 - 14 - 4 punten.
Het seizoen 2019 - 2020 werd een ware triomftocht. Die werd aangevat met een nieuwe trainer, David Gevaert, die een versterkte kern onder zijn hoede kreeg waarvan de basis stoelde op wat Regi Van Acker de vorige seizoenen had “gekweekt”. We veronderstellen dat we ons daarmede niet verkeerd hebben uitgedrukt. De Beker van België campagne werd echter een tegenvaller, want na een 0 – 3 zege bij U.C.E. de Liège, volgde daarna de uitschakeling aan het Kanaal van Schipdonk door K.S.K. Heist (0 - 0 na verlengingen en 7 - 8 met de strafschoppen). Het seizoen werd overweldigend waarbij op de eerste speeldag na oranje-zwart steeds op de eerste plaats stond. Na elf wedstrijden, 10 overwinningen en één onverdiende nederlaag op het Lisp tegen K.L. Kempenzonen (2 – 0), diende een eerste puntenverlies “at home” toegestaan te worden, tegen K.F.C. Dessel Sport graaide met “superbeton” een puntje weg (0 - 0). Het was het enige punten-verlies in het Burgemeester Van de Wiele stadion. Net voor Kerstmis maakte R.F.C. Seraing een eind aan een reeks van 11 wedstrijden op rij zonder nederlaag (1 – 0). Na het traingskamp in Spanje volgden er zeven zeges op rij, waarbij de voorsprong op de eerste achtervolger, K.V.V. Thes Sport Tessenderlo, tot 20 punten werd uitgebreid. Toen volgde de competitiestop en werd eind maart 2020 K.M.S.K. Deinze uitgeroepen tot KAMPIOEN van de 1ste Klasse Amateurs !
Info door Marcel Dingemans
