Dubbelinterview met SK Deinze iconen Luc Feys en Bert Dhont.

Kan je ons in het kort uw voetbalcarrière schetsen?

Bert: Ik begon mijn voetbalcarrière bij de jeugd van Zeveren Sportief op 8-jarige leeftijd. Op mijn 16de verhuisde ik naar KMSK Deinze. Na 2 seizoenen bij de jeugd maakte ik in 1991 mijn debuut in het A-elftal van KMSK Deinze in de toenmalige vierde klasse en wist meteen twee jaar op een rij te promoveren. Nadien kon ik mij verder ontwikkelen als profvoetballer bij achtereenvolgens KSK Beveren (4 jaar), Germinal Beerschot (4 jaar) en KV Mechelen (3 jaar). Tot slot voetbalde ik nog 2 seizoenen voor KSV Oudenaarde en kort ook voor WIK Eine in eerste provinciale. In 2009 stopte ik als voetballer. Ik had ambitie om trainer te worden en volgde er een opleiding voor. In 2015 werd ik trainer van KFC Gavere-Asper voor 2 seizoenen. Daarna werd ik opnieuw voor 2 seizoenen coach bij KSK Ronse. In 2019 tekende ik voor KFC Sparta Petegem tot vorig seizoen.

Luc: Ik ben mijn voetballoopbaan begonnen bij de jeugd (toen de kadetten) van Kruishoutem en op 16-jarige leeftijd kwam ik reeds in het eerste elftal in 4de provinciale. Algauw kwam Olsene Sportief aankloppen (1986) dat toen in 1ste provinciale uitkwam. In 1989 transfereerde ik naar SK Deinze en bleef hen 8 seizoenen trouw. KSV Ingelmunster, met als trainer Eddy Mestdagh, trok fel aan mijn mouw en zo maakte ik in 1997 de overstap. Uiteindelijk bleef ik er 5 seizoenen. Op het einde van mijn carrière heb ik nog een seizoen doorgebracht bij WIK Eine in bevordering (4de klasse). Op 37-jarige leeftijd heb ik definitief een punt gezet achter mijn carrière.

 

Welke positie speelden jullie?

Bert: Mijn vaste positie was die van verdedigende middenvelder. Af en toe werd ik ook uitgespeeld centraal in de verdediging. Bij KV Mechelen speelde ik rechts in een ruit op het middenveld.

Luc: Ik was een aanvaller, een nummer 9.

 

Jullie maakten samen met SK Deinze twee promoties op een rij mee, in 1992 en 1993 waardoor de club naar tweede nationale doorstootte. Welk van de 2 titels vond je de mooiste? Wat zorgde voor het toenmalige grote succes?

Bert: Die twee promoties waren op dat moment de twee absolute hoogtepunten in mijn toen nog jonge voetbalbestaan. We haalden de twee titels telkens op verplaatsing. In vierde nationale wonnen we op Izegem en het jaar nadien werden we kampioen in Olympic Charleroi. De mooiste titel was de eerste. Je beseft eigenlijk niet wat je overkomt en je weet al helemaal niet dat dit eerder een uitzondering dan wel een gewoonte is tijdens een voetbalcarrière. Het succes was zonder twijfel de combinatie van talent, bakken ervaring, aangevuld met het loopvermogen van jonge veulens en een uitzonderlijk goede sfeer in de kleedkamer.

Luc: Beide promoties blijven natuurlijk onvergetelijk maar de eerste was toch wel de mooiste. Twee seizoenen na elkaar grepen we net naast de titel. We strandden telkens op de tweede plaats maar uiteindelijk werd het derde keer goede keer! We waren een echt goed uitgebalanceerd team met veel kwaliteit maar ook met een zeer goede mentaliteit. Zo boek je succes.

 

« Luc: De twee promoties zijn ongetwijfeld prachtige                                                                  herinneringen aan de tijd bij SK Deinze. »

 

Was het behalen van de dubbele promotie bij SK Deinze de mooiste herinnering uit uw voetbalcarrière?

Bert: Promoveren is het summum voor een sporter/voetballer. Het betekende vaak dat je het hele seizoen mee aan de leiding stond. Dat zorgde vanzelfsprekend voor een topseizoen. Als je dit dan kon verzilveren met een titel of promotie vergeet je dat seizoen nooit meer. Ik voetbalde 18 seizoenen in een eerste elftal en kon 5 maal promoveren. Die momenten koester je enorm. Maar het allermooiste moment van mijn carrière beleefde ik helemaal aan het slot ervan: mijn afscheid bij KV Mechelen kon ik mij niet mooier inbeelden. De week voordien promoveerden we na een fantastische eindronde (tegen Kortrijk, Lierse en Anwerp) naar de hoogste klasse. De laatste wedstrijd thuis tegen Lierse stond er niets meer op het spel, dus de wedstrijd stond volledig in het teken van mijn vertrek. Een wonderlijke avond waarvan ik nog vaak beelden terugzie. Luc: De twee promoties zijn ongetwijfeld prachtige herinneringen aan de tijd bij SK Deinze. Daarbij ligt de wedstrijd in 3de klasse op Lembeek me nog fris in het geheugen. We wonnen er met 0 – 5 en ik scoorde alle vijf de doelpunten. Maar ik maakte ook een memorabele wedstrijd mee met

SV Ingelmunster. 16 oktober 1999 was een echte hoogdag voor KSV Ingelmunster. Die dag kegelden we het grote Anderlecht met o.a. Zetterberg, Scifo, Bassegio, Crasson, Koller, Radszinski, en in doel Geert De Vlieger op hun eigen veld uit de Beker van België na verlengingen met 1 – 4. Ik scoorde toen tweemaal. Eenmaal op aangeven van Nico Vanderdonck met wie ik ook gouden tijden beleefde bij SK Deinze.

 

Luc, enig idee hoeveel doelpunten je in totaal scoorde voor SK Deinze?

Het waren er veel maar hoeveel precies weet ik niet.

Ik zal je helpen Luc. Dankzij Marnix Cornelis die alles piekfijn heeft bijgehouden in zijn ESKA Museum, heb ik kunnen natrekken dat je in totaal 142 doelpunten scoorde in uw 8 officiële competities. Je werd 5 keer topscorer. Je vormde jaren een fantastisch duo met Kurt Mertens die in 7 competities 80 doelpunten maakte.

 

Bert, je speelde zes jaar in eerste klasse, 3 seizoenen bij SK Beveren en 3 bij Germinal Beerschot. Hoe heb jij die periode ervaren?

Op dat moment besef je te weinig dat je eigenlijk je hobby aan het uitoefenen bent. Je staat onder stress omdat je wekelijks de “elf” wil halen. Je loopt op de toppen van de tenen. Achteraf kom je tot inkeer dat we eigenlijk meer hadden moeten genieten van het bestaan van profvoetballer. Voetballen in volle stadions van Anderlecht, Club Brugge en Standard maken je achteraf toch dankbaar. Bij Germinal Beerschot kon ik bovendien spelen met kleppers als Marc Degryse, Cisse Severyns, Paul Kpaka en een aantal Servische Internationals. Je leerde elke dag ontzettend veel bij.

 

Luc, jij speelde nooit in eerste klasse. Kreeg je dan nooit aanbiedingen want uiteindelijk was je een vlot scorende spits en die zijn toch wel zeer gegeerd?

Ik werd ooit benaderd door Moeskroen en door Eendracht Aalst met Jan Ceulemans als trainer en Patrick Orlans als manager. Maar blijkbaar vroeg SK Deinze te veel geld voor mij waardoor de transfer niet doorging. Ze kozen toen voor David Paes die bij Tongeren speelde en betaalden er 4,5 miljoen Belgische frank voor.

 

Luc, je werd nooit trainer. Waarom?

Het trainerschap was niet echt aan mij besteed. Ik zag de opleiding en het behalen van het ‘Heizeldiploma’ zoals dat toen heette, niet echt zitten.

 

Bert, je koos wel voor een job als trainer. Wist je al vroeg als speler dat je trainer wou worden? Volgde je een opleiding?

Tijdens mijn spelersloopbaan heb ik eerlijk gezegd nooit gedacht aan het trainerschap. Ik ben er als bij toeval (de toenmalige trainer van Gavere zijn echtgenote werd ziek) ingerold. Een klant in de bank vertelde mij op zaterdagmorgen dat mindere nieuws, en de dinsdag erop stond ik plots te coachen op een voetbalveld. Ik beleefde twee mooie jaren bij FC Gavere en van daar ging het richting KSK Ronse en Sparta Petegem.

 

Bert, je bleef dus 3 seizoenen trainer van Sparta Petegem. Je werd zelfs eenmaal kampioen maar toch wilde de club niet promoveren. Hoe frustrerend is dat als trainer? Was dit de reden van je ontslag eind vorig seizoen? We zagen je ook nergens elders opduiken als trainer. Nam je definitief afscheid van het voetbal?

Wij speelden inderdaad eenmaal kampioen en werden het jaar nadien tweede in de stand, na het ongenaakbare Sporting Lokeren. Twee zeer leuke jaren binnen een sereen geleide club. Het niet-aanvragen van een licentie voor een hogere afdeling werd steeds correct gebrieft aan het begin van het seizoen. Dus ik wist op voorhand waar ik aan begon. Maar als je dan effectief kampioen speelt, begint dat wel te knagen. Dat is een van de hoofdredenen waarom ik na die twee seizoenen (het derde viel in het Corona-water) van club wilde veranderen. Anderzijds ben ik ook van mening dat een groep en een coach best na een drietal jaar uit elkaar gaan. Je geraakt aan beide kanten van het spectrum een beetje vastgeroest, terwijl door een andere coach of bij een andere club weer nieuwe accenten kunnen worden gelegd. Hierdoor geraakt de rugzak mooier opgevuld, denk ik.

 

Hoe ambitieus ben je nog?

Gezond ambitieus. Naast een uitdagende job in de bank sta ik zeker open om in het amateurvoetbal nog eens de rol van coach op mij te nemen. Ik pik regelmatig een wedstrijd mee tijdens het weekend om de voeling met de 2^deamateurreeks niet te verliezen. Vorig jaar volgde ik tevens de Pro-License opleiding. Dus mocht er zich plots een onverwachte opportuniteit voordoen, dan bestaat de mogelijkheid dat ik ooit de stap hogerop zet. We zien wel….

 

Is het voetbal intussen veel veranderd?

Bert: Het voetbal is enorm geëvolueerd. Alles gaat op een voetbalveld veel sneller en de kracht van de spelers is crescendo gegaan het laatste decennium. Daarnaast is een voetbalclub uitgegroeid tot een echt bedrijf. De omkadering rond het A-elftal kent een ongeziene professionaliseringsgolf. Echt fenomenaal als je dat vergelijkt met de tijd dat wij in het eerste elftal speelden, ongeveer 20 à 25 jaar geleden. Geld is de allesoverheersende factor geworden. Een niet te stoppen evolutie.

Luc: Ja, ik denk het wel. Qua uitvoering gaat alles veel sneller. Wat ik niet graag zie is dat te veel ploegen zich aanpassen aan de tegenstrever.

 

Volgen jullie SK Deinze nog op?

Bert: Ieder weekend bekijk ik nog steeds de uitslagen van alle ploegen uit de regio. Vanzelfsprekend komt ook KMSK Deinze aan bod. Ze doen het al een aantal seizoenen heel goed. Hopelijk volgt vroeg of laat de kers op de taart met de promotie naar 1A.

Luc: Ik volg de resultaten wel op, meer niet. Echt de matchen gaan bekijken of volgen op TV doe ik niet.

 

Hoe schatten jullie de kansen van SK Deinze dit seizoen?

Bert: Ik dacht dat er drie ploegen kunnen promoveren, waarvan twee rechtstreeks. Dit gebeurt niet ieder jaar. Dus ik zou zeggen: alles op alles zetten om er bij te zijn. Met Hans (ik heb samen met hem de UEFA-opleiding gevolgd) aan het roer heb ik er vertrouwen in.

Luc: Mits een goede 2de ronde waarin ze vlotter scoren is alles nog mogelijk.